Adrenalina po szwajcarsku

    Z czym się kojarzy Szwajcaria? Na pewno nie z motocyklami i pochodnymi od nich konstrukcjami motoryzacyjnymi. Właściwie to chyba najbardziej anty motocyklowy kraj w Europie. Zawody motocykli drogowych są w Szwajcarii zabronione jako zbyt niebezpieczne. Krajowe mistrzostwa w klasie Superbike czy Supersport odbywają się ale żeby uniknąć odsiadki organizowane są w całości poza granicami kraju. Wyciągnięci spod prawa szwajcarscy zawodnicy ścigają się na torach w Hiszpanii, Francji i Niemczech.

    Najwidoczniej jednak nie tylko oni okazali się zmęczeni monotonią cykania szwajcarskich zegarków w szwajcarskich bankach przy aromacie szwajcarskich serów. Żeby wiedzieć, że żyje człowiek (nawet Szwajcar) potrzebuje adrenaliny, a najnowszym wydaniem adrenaliny po szwajcarsku jest: gg-quad.

    Maszyna powstaje w fabryce GG Motorradtechnik GmbH i od pierwszego spojrzenia przenosi nas w gadżetowy świat Jamesa Bonda. Tak jak przy budowie pojazdów dla 007 tak i tutaj nikt nie liczył się z kosztami. Polisa „ma być skutecznie a nie tanio” spowodowała, że dla uzyskania jak najniższej wagi a jednocześnie dużej wytrzymałości konstrukcji zastosowano aluminium z najbardziej wytrzymałego stopu używanego do tej pory tylko w lotnictwie. Aby zagwarantować najwyższy poziom precyzji do produkcji części wykorzystano uznawane za najlepsze na świecie obrabiarki CNC. Dwu cylindrowy silnik typu boxer o pojemności 1130cc zakupiono w firmie BMW. Jaki efekt? Zanim mieliśmy okazję przekonać się na bazie własnego doświadczenia dowiedzieliśmy się, że Jay Leno i Michel Jordan już sobie GG-Quada kupili. Co ich przekonało? Po krótkiej zimowej przejażdżce wszystko stało się jasne.


GG
Nie wiem od czego pochodzi skrót GG, ale jak się okazał powinien pochodzić od Gigantycznego Grymasu uśmiechu jaki wiąże się ze wszystkimi aspektami posiadania tej maszyny. Ale po kolei. Zacznijmy od wyglądu. Ten należy do typu neutralnie fascynujących, gdzie słowo neutralnie oznacza, że podoba się wszystkim. Nie spotkałem się jeszcze z osobą, która po pierwsze mogłaby nie zauważyć tego pojazdu a po drugie nie spojrzeć na niego z podziwem. Obojętnie czy ulicą szła staruszka, siostra zakonna czy młodzież szkolna wszyscy stawali jak wryci a entuzjazm reakcji był wprost proporcjonalny do granicy wiekowej: od okrzyków i podskoków do uśmiechu zadziwienia. Reakcja jednak była zawsze pozytywna.