Triumph Speed Triple: śpiewający golas

Bez większych problemów każdy znajdzie odpowiednią pozycję za sterami Speed’a, która pozwoli na dobre wyczucie motocykla. Nieco odsunięte sety przypominają o sportowym charakterze jednośladu, ale nie przeszkadzają w czasie jazdy. Sześciostopniowa skrzynia pracuje bez najmniejszych problemów, a spora elastyczność jednostki nie zmusza do ich częstej zmiany. Przyzwyczajenia wymagają jedynie sportowe manetki, które mają krótsze dźwigienki w porównaniu do seryjnych.



Dobra elastyczność oraz płynne oddawanie mocy pozwala cieszyć się spokojną jazdą na co dzień. Jeśli jednak odkręcimy rollgaz nieco mocniej, to trzeba się liczyć z utratą przyczepności przedniego koła, w końcu to street fighter. Pokonywanie ciasnych zakrętów jest prawdziwą frajdą, ale wymaga pewnej wprawy, ponieważ jednostka sprawia wrażenie nieco usztywnionej. Jeśli komuś takie ustawienie nie odpowiada, to Speed Triple posiada pełną regulację zawieszenia z przodu i z tyłu. Hamulcom także niczego nie brakuje, no może tylko ABS’u. Trzeba z wyczuciem dozować ich siłę, zwłaszcza jeśli chodzi o przednie zaciski firmy Brembo, które łatwo zblokować. Miniaturowa osłonka jest także akcesoryjnym uzupełnieniem i może sprawiać wrażenie ozdobnego gadżetu w stylu naklejki Pioneer na szybkie Fiata. Okazuje się, że przy prędkościach powyżej 120 km/h może ona zdziałać cuda zmniejszając opory powietrza uderzające w kierującego.



Trudno było się rozstać z nowym przyjacielem panu Romanowi. Wrażenie to okazało się na tyle silne, że nasz bohater postanowił kupić Triumpha Speed Tripla, ale nie był to jakiś tam model. Wybór padł konkretnie na ten testowy model, w którym zakochał się Roman. To się nazywa „happy end”.