Honda CBF1000 - siła spokoju

Trzeba przyznać, że zmiany wyszły nowemu CBF 1000 na dobre. Nowa owiewka ma ostrzejsze kształty, reflektory spoglądają zadziornie i pozbyto się jednego tłumika. Motocykl wygląda teraz dużo lżej i nowocześniej. Czterocylindrowy silnik pochodzący z poprzedniego modelu FireBlade’a ma teraz 107KM, rama jest aluminowa, szyba ma regulację wysokości podobnie jak siedzenie kierowcy. To wszystko zapowiada, że egzemplarz, jaki trafił do naszej redakcji jest motocyklem sportowo-turystycznym z krwi i kości (benzyny i stali), tym bardziej, że został wyposażony w fabryczne kufry boczne. Jak suche opisy mają się do rzeczywistości?

Na żywo nowa Honda CBF1000 wygląda naprawdę dobrze…. z odległości kilku metrów. Bliższe oględziny nie spowodują u fanów najnowszych technologii szybszego bicia serca. W oczy kłuje do bólu prosty, stalowy wahacz, odrobinę toporne odlewane felgi, standardowe zaciski hamulcowe i zawieszenia z podstawową regulacją. W dodatku tylna opona ma szerokość 160mm. Do budowania sportowego wizerunku właściciela ten sprzęt się raczej nie nadaje i prędzej przyniesie potencjalnemu szpanerowi wstyd przed kolegami.


Po zajęciu miejsca kończyny trafiają bez pudła na elementy sterujące motocykla. Nie ma tu żadnego zaskoczenia, wszystko poprawnie, na miejscu i bez żadnych wodotrysków. Pozycja kierowcy jest wyprostowana, wygodna i można by rzec sprzyjająca zrelaksowanej jeździe. Zdecydowanie bliżej tu do standardów podróżnych enduro niż motocykli sportowych. Wskaźniki są czytelne, mają centralnie umieszczony analogowy obrotomierz i wyświetlacze ciekłokrystaliczne po bokach. Przypominają te z Hondy VFR. Szkoda tylko, że przyciski umieszczono głęboko i ich przyciśnięcie bez zdejmowania rękawicy jest utrudnione.