Magia dwóch kółek

Na trasach co rusz natrafialiśmy na grupki motocyklistów udających się na VI Zlot Gwiaździsty. Ci, którzy zmierzali z centralnej części kraju lub po prostu przez nią przejeżdźali, nie mieli łatwo (czytaj: sucho). Ale im bliżej Jasnej Góry, tym łaskawsze były niebiosa, a w samej Częstochowie pogoda była iście wiosenna.

Z początku nie było zbyt wiele motocykli na błoniach jasnogórskich, jednak te które już się tam znajdowały dawały przedsmak tego co miało się wydarzyć w najbliższym czasie.

Następnego poranka warkot motocykli zmierzających w stronę Górki Przeprośnej słychać już było w całym mieście. Około ósmej dotarliśmy tam i my. Na rozległej polanie zgromadzonych było nie więcej niż kilkuset motocyklistów, jednak wystarczyła godzina, aby cała Górka zapełniła się "po brzegi" jednośladami.

Parada w kierunku jasnogórskiego klasztoru, ze sztandarami na czele wyruszyła punktualnie o godzinie dziesiątej. Niestety nie do końca udało się wszystko przewidzieć. Jako motocykliści "w puszce" (ze względów technicznych chcąc nakręcić relację wideo ze Zlotu musieliśmy przyjechać samochodem) postanowiliśmy przyczaić się na obrzeżach Górki, licząc że sfilmujemy "czoło" parady.

Za nami ustawiło się kilkanaście, następnie kilkadziesiąt, a wreszcie klikaset motocykli. Kamerę mieliśmy w pogotowiu jednak sztandarów widać nie było. Podjechaliśmy kilkanaście metrów do przodu - motocykle ruszyły za nami. Zatrzymaliśmy się - stanęły i one. Gdy ruszyliśmy ponownie w sumie nie byłam zaskoczona, że sytuacja się powtórzyła. Wyglądało na to, że stojąc tak i czekając na czoło parady uniemożliwiamy jej wyjazd spod kaplicy, bowiem zgromadzone za nami motocykle blokowały całą drogę.

Uznaliśmy, że jeżeli nie odjedziemy, poczet ze sztandarami w ogóle nie będzie miał szans "przebicia się", więc ruszyliśmy. W międzyczasie z mijanych parkingów, zatoczek oraz pobocza nieustannie do kolumny dołączały kolejne niemałe grupy motocyklistów. Jechaliśmy tak kilka ładnych kilometrów, kiedy z pomocą przybyli policjanci z częstochowskiej drogówki. Zatrzymanie na kilkanaście minut ruchu i skuteczna komunikacja umożliwiły wreszcie opanowanie sytuacji i już po chwili ujrzeliśmy powiewające sztandary.