Warszawski Motobazar

Sobota co prawda przywitała nas mało wiosenną aurą, co na szczęście nie wystraszyło naszych dzielnych kompanów, by stawić się prawie że o świcie w jedynym tego dnia słusznym miejscu.

Już wchodząc na teren targów odniosłam wrażenie, że żadna słota nie jest nam straszna! Frekwencja była znakomita, a odgłos maszyn doprawiony zimniutkim piwkiem oferowanym przez 2oo + wypieczoną na skwarek kiełbaską dodawał pikanterii temu spotkaniu.
To niesamowite, że w jednym miejscu można znaleźć przysłowiowe „maść, widło i powidło”…

Tegoroczny bazar udowodnił nam, że zarówno kupców jak i wystawców nie brakuje. Dzięki temu Motobazar ma się dobrze i cieszy nadal nie słabnącym powodzeniem.
Co mnie bardzo urzekło to fakt, że organizatorzy skupili na tak niewielkiej powierzchni producentów oferujących nam akcesoria motocyklowe w DUŻO niższej cenie niż przodujące w tematyce sklepy. Kupujący natomiast w jednym miejscu mieli „paletę” producentów, spośród których mogli dostosować asortyment do swoich potrzeb. Na własnej skórze odczułam jak dużo znaczą tego typu miejsca oraz niewygórowane ceny przy jednoczesnym gigantycznym wyborze produktów. Co więcej akcesoriów producentów niedostępnych na lokalnym rynku (jak choćby Akito).

Tradycyjnie już Motobazar gościł „weteranomaniaków” poszukujących trudno dostępnych części do swoich maszyn. Od tego zresztą narodziła się idea tego targu, szukamy, gmeramy i znajdujemy części, o których nawet wróżka nie wiedziała…;)

Pomimo, iż kurs EURO skutecznie od jakiegoś czasu zniechęca do zakupu jakiegokolwiek sprzętu, można było znaleźć sporo godnych uwagi motocykli z zachodniej granicy. Mnie urzekł wiśniowy w stanie iście salonowym Suzuki Bandit 1200, który – gdyby nie tylko drobniaki zasilające mój portfel – byłby mój (zaśmiała się ironicznie sama do siebie..:)). Aleee, i tu nawiążę…przy samym wejściu stał przewoźny (obwoźny) bankomat, który zapewne uratował nie jednemu kupującemu skórę…