Boloński Streetfighter firmy Ducati

Motocykl w gruncie rzecz y jest modelem 1098 bez owiewek. Dyrektor zarządzający Ducati, Claudio Domenicali, tak wyjaśnia swoją jasno sprecyzowaną wizję marketingową: „ Chcemy bardzo mocno podkreślić, że Streetfighter jest oparty na konstrukcji 1098 dlatego jego stylizacja odbiega od Monstera. To jest znacznie bardziej agresywna i bezkompromisowa maszyna niż Monster. Należy pamiętać, że najmniejszy z Monsterów, model 696 jest maszyną dla początkujących zatem trudno utożsamiać jego nazwę z motocyklami ekstremalnymi.”

Streetfighter nie jest jednak „gołą” repliką superbike’a Ducati. Posiada dużą liczbę różniących go komponentów- właściwie większość części jest zupełnie nowa. Konstrukcja ramy ma inny kąt nachylenia główki, kierownica oczywiście ma również inną pozycję, inaczej wystylizowano panel wyświetlacza, a przycisk wyłączający silnik ma stylową funkcję polegającą na wysuwaniu się ponad przycisk startera. Inaczej rozwiązano układ wydechowy, a sama jednostka napędowa pomimo, że oparta jest na silniku 1098 wykorzystuje blok silnika 1198. Obsesja Ducati do zrzucania wagi zaowocowała zaledwie 169kg w stanie suchym w przypadku modelu standardowego i 167kg wersji S. Przy mocy na poziomie 153KM brzmi to nader obiecująco.

Wersja S, którą przyszło nam testować, różni się od standardowej kołami Marchesini oraz zawieszeniem Ohlinsa. Ponadto została wyposażona w kontrolę trakcji (DTC- Ducati Traction Control) i system DDA (Ducati Data Analyser) pozwalający na odczytanie zapisów z jazdy. Wystarczy w tym celu wykorzystać USB, które ma wejście pod siedzeniem i zrzucić dane do osobistego komputera. Jeżeli zobaczycie Streetfightera w kolorze białym patrzycie na wersję standardową. Kolor czarny zarezerwowany został wyłącznie dla modelu S, a kolor czerwony jest kolorem wspólnym dla obydwu motocykli. Cóż, wydawałoby się, że z całym tym arsenałem sportowym Streetfighter powinien okazać się świetnym motocyklem… I rzeczywiście jest, ale… Niestety na prezentacji mogliśmy jeździć jedynie po torze Ascari i problem polegał na tym, że do jazdy torowej bardziej nadają się motocykle stricte sportowe. Oczywiście Streetfighter sprawiał sporo satysfakcji ale z założenia wolelibyśmy Ducati 1198-zatem otoczenie testowe nie było adekwatne do przeznaczenia motocykla. Na torze trzeba się było przyzwyczaić do bardziej wyprostowanej pozycji jaką wymuszają naked-bike’i. Trzeba również zwiększyć swoją czujność co do zachowania przodu maszyny- nie jest on tak dociążony jak w superbike’u co powoduje nieco mniejsze wyczucie niż w 1198.