Nowy rok, nowe wyzwania

Kolorowe czasopisma zalewają nas artykułami na temat nowości rynkowych, producenci w licznych wyprzedażach starają się pozbyć zeszłorocznych modeli ciuchów, kasków i wszystkiego, czego tak naprawdę potrzebuje motocyklista (polski motocyklista), bo np. taki motocyklista z USA pewnie teraz przegląda sobie katalog tatuaży dla rockersów lub czasopismo w stylu „Pokaż mi co masz na brodzie, a powiem Ci co jadłeś i jakie piłeś piwo” heh!

Tak, Panie i Panowie, w szumie i blasku nowości wchodzimy w sezon motocyklowy 2010, choć z własnych poczynionych obserwacji uważam, że dla twardzieli z nocnych stróżówek na zapomnianych parkingach i budowach, dla samotnych rycerzy z okolicznych wsi, listonoszy, kurierów i donosicieli wszelkiej maści, dla nich sezon nigdy się nie kończy. Jadąc dziś samochodem, pełen komfort, włączone ogrzewanie, gdzieś w okolicy Świecia wyprzedziłem twardziela na skuterku! Na zewnątrz temperatura -8,5 st. C, pada śnieg, droga biała, a facet jak gdyby nigdy nic sunie do przodu fachowo wspomagając się nóżkami na zakrętach – co najmniej jakby w supermoto jeździł, ha! A co, można i tak! Pełen szacun!

Wracając do meritum i myśli przewodniej. Nowy rok, nowe wyzwania. Każdy jest pełen zapału, nadziei na nowy, lepszy czas. Jeszcze niektórzy szaleją po salonach, giełdach i ogłoszeniach szukając wymarzonych sprzętów, ale większość już z utęsknieniem spogląda w okno i czeka, kiedy świecące coraz dłużej słońce zacznie wreszcie roztapiać tą białą masę, tak wyczekiwaną na święta, a tak znienawidzoną zaraz po nich. Nie pozwala ona uwolnić naszych mechanicznych koni z mrocznych czeluści garaży. Ciało drży, a dusza tańczy na samą myśl o kawałku czystego asfaltu tym bardziej, że ubiegłe lato dało nam popalić, a właściwie chciało nas utopić w przesadnej ilości opadów deszczu, przez co niektórzy nie zdążyli się wyjeździć, sic! Więc do bólu przeglądamy te same artykuły w motocyklowych gazetach, a internetowe fora motocyklowe pękają w szwach od głodnych przygody „wyznawców”. Krzątamy się po garażach setny raz sprawdzając czy nasze cudeńka jeszcze śpią, zakładamy wyczyszczone łańcuchy, sprawdzamy oleje, regulujemy linki sprzęgła, hamulca lub gazu, głaszczemy baki czekając, kiedy wreszcie będziemy mogli poczuć przyjemny zapach wnętrza kasku, i usłyszeć ten charakterystyczny dźwięk swojej odpalonej maszyny, dźwięk, który każdy z nas w tej czy innej formie wyryty ma w korze mózgowej i wtopiony w DNA. Ale czy ten lepszy czas przyjdzie dla nas Wszystkich w tym roku?