Zipp Triad 3 - w rytmie miasta

W takich warunkach już nawet jazda jednośladem nie zapewni wiatru we włosach. O ile ktoś nie musi akurat dojechać do pracy lub wrócić do domu, nie wybiera godzin porannej i popołudniowej gorączki na rekreacyjne przejażdżki. My zrobiliśmy zupełnie odwrotnie… Zabraliśmy skuter Zipp Triad 3 na przejażdżkę po centrum miasta, kiedy na ulicach panował prawdziwy komunikacyjny koszmar.

Pierwsze elementy, na jakie zwróciłem uwagę widząc ten skuter, to umieszczona przy przednim kole tarcza typu wave oraz dobrze prezentująca się linia nadwozia. Po przyjrzeniu się z bliska nie spodobała mi się jedynie przeciętna i dość słabo czytelna deska rozdzielcza. Znajdujemy na niej informację o prędkości oraz stanie paliwa w zbiorniku.

Wlew paliwa umieszczono tuż za siedzeniem, a więc nie jesteśmy zmuszani do podnoszenia siedzenia przy każdym tankowaniu. W przeciwnym razie mielibyśmy poważny problem w przypadku testowego egzemplarza, gdyż zamek schowka pod siedzeniem był zablokowany i w żaden sposób nie udało się nam go otworzyć. W związku z powyższym nie udało się również sprawdzić pojemności schowka.

Kanapa została obszyta materiałem dobrej jakości. Niekiedy materiał zastosowany do obszycia siedzenia jest bardzo śliski, co skutkuje przesuwaniem się kierowcy podczas każdego hamowania. W tym przypadku taki problem na pewno się nie pojawi.

Za kanapą miejsca poza wlewem paliwa wystarczyło również na mini-bagażnik. Poza swoją podstawową funkcją, może on również służyć jako uchwyt dla pasażera.



Dość często spotykanym gadżetem we współczesnych skuterach stał się pilot, za pośrednictwem którego możemy uruchomić pojazd z odległości nawet kilku metrów. W taki właśnie pilot wyposażony jest również Zipp Triad 3. Po dwukrotnym wciśnięciu i przytrzymaniu przycisku na pilocie elektryczny rozrusznik uruchamia silnik. Mamy tu zamontowaną dwusuwową jednostkę o pojemności 49 ccm, a więc nie można oczekiwać wspaniałego dźwięku. Na całe szczęście Triad 3 nie robi zbyt wiele hałasu. Po zdecydowanym odkręceniu manetki spotykamy się z równie zdecydowana reakcją. Skuter zaczyna szybko nabierać prędkości, ale jedynie przy samym starcie. Później moja nadzieja na rewelacyjne osiągi została zabita równie skutecznie, co plany stworzenia tarczy antyrakietowej… Od prędkości około 20 km/h przyspieszenie jest „takie sobie”, a więc zdecydowanie słabsze niż to, którego spodziewaliśmy się po silniku dwusuwowym. Maksymalna prędkość, do jakiej rozpędziliśmy skuter ze zblokowaną jednostką, wyniosła 50 km/h. Można podejrzewać, że odblokowanie jednostki oraz zamontowanie sportowego wydechu z komorą rozprężną mogłoby w tej kwestii dużo poprawić.