Austro-Trendy

Ciasne szykany Ascari były dla niego dziecinną igraszką, a kierowca mógł spokojnie skupić się na punktach hamowania i odkręcaniu gazu ponieważ motocykl wykonywał manewr zmiany kierunków instynktownie. Tą wyjątkową charakterystykę prowadzenia uzyskano dzięki obniżeniu środka ciężkości poprzez centralne umieszczenie całego układu wydechowego- rozwiązanie to po raz pierwszy zastosowano w dwucylindrowych superbikach. Tym jednym prostym krokiem RC8 w pierwszym swoim podejściu wyznaczył nowe standardy zwrotności motocykli dwucylindrowych i zawstydził latami dopracowywane konstrukcje Aprili czy Ducati.

To nie koniec dobrych rzeczy jakie oferuje ta maszyna. Specyficzna molibdenowa rama kratownicowa, w połączeniu ze sztywnym wahaczem zapewniają rewelacyjną stabilność w każdej fazie prowadzenia motocykla. Wejście, środek, czy wyjście z zakrętu wspierane jest niezwykłym wyczuciem i precyzją jakie oferuje podwozie. Oczywiście w dużej części za to zachowanie odpowiedzialne jest rewelacyjne zawieszenie firmy WP (która należy do KTM’a). Widelec pracuje z fenomenalną progresywnością, która jest zachowywana nawet na mocnym dohamowaniu w zakręt. Jego doskonałe działanie jest udokumentowane na zdjęciach A i B (powyżej), które zostały zrobione w następującej po sobie sekwencji. Dociążony widelec na hamowaniu praktycznie utrzymuje identyczną kompozycję maszyny po przejściu do przyspieszania- nie odbija gwałtownie lecz działa absolutnie stopniowo pozwalając na zachowanie totalnej kontroli. Dzięki temu zakręty pokonujemy z precyzją skalpela chirurgicznego. Na wyjściu równie doskonale zachowuje się tylny amortyzator WP, który przejmuje obciążenie spowodowane przyspieszaniem zupełnie naturalnie i prawie niezauważalnie. Najbardziej zadziwia jego zdolność do utrzymywania pożądanej linii wyjścia na pełnym gazie- zupełnie jakby nie miał do czynienia z ponad 150. konnym silnikiem superbika tylko cherlawą 600. Z największego złożenia można zdecydowanie otwierać przepustnice kiedy motocykl właściwie znajduje się jeszcze pod kątem 90stopni do pożądanego kierunku jazdy. Jakimś cudem maszyna nie wynosi nas mocno na zewnętrzną ale na tym przyspieszeniu posłusznie zakręca. Tutaj ponownie z pomocą amortyzatorowi przychodzi niska waga, mistrzowskie rozłożenie masy i sztywność podwozia. Kiedy złożenia stawały się coraz mocniejsze stało się ewidentne, że nie istnieje przewidywany problem niskiego prześwitu. Pomimo tak niskiego ułożenia podnóżków, przycierałem nimi niezwykle rzadko i nawet wtedy nie miało to najmniejszego wpływu na prędkość w zakręcie. Można to wytłumaczyć jedynie tym, że jako motocykl dwucylindrowy RC8 jest bardzo wąski czyli podnóżki są dalej od ziemi niż na motocyklu czterocylindrowym, a ponadto sztywny wahacz i zawieszenie skuteczniej odpierają atak sił odśrodkowych.