(Nie)zwykłe Suzuki SV1000

Pierwsza, rzecz jaka zwróciła moją uwagę to, że właściciel – brytyjska firma tuningowa JHS- z sukcesami ścigała się SV-ami w zawodach „Days of Thunder” rywalizując między innymi z Ducati 999. Nie bardzo mogłem sobie wyobrazić SV naprzeciw „999” dopóki nie otrzymałem z JHS listy modyfikacji.
Silnik miał głowice zapożyczone z modelu TL-R przygotowane zgodnie ze specyfikacją kitu wyścigowego. To samo dotyczyło tłoków. Wałki były przeprofilowane, średnica gardzieli wtryskowych zwiększona do 66mm a wał odchudzony i wyważony. Przełożenia zostały zmodyfikowane, a skrzynia biegów „docięta”. Ostatecznie zastosowano tłumik mało znanej w Polsce firmy M4 z lekkim, tytanowym tłumikiem. To wszystko złożyło się na 142KM na tylnym kole dwucylindrowego motocykla ze skróconymi biegami i musiało oznaczać poważną zabawę.

A co z podwoziem? Po pierwsze JHS skróciło rozstaw osi o 10mm. Zostało to osiągnięte dzięki zaadaptowaniu widelca pochodzącego od Suzuki GSX-R750K4, który dbał teraz o pracę przodu motocykla. Z tyłu zastosowano amortyzator centralny firmy Elka zbudowany specjalnie według specyfikacji JHS. Oprócz skróconego rozstawu osi szybkość skrętu motocykla miały zwiększać koła magnesowe firmy Dymag.
Układ hamulcowy pozostał ze standardowymi tarczami SV1000 ale zaciski hamulcowe pochodziły od GSX-R 1000K4 a cylinder z K5.
Szczerze mówiąc nie spodziewałem się jakiegoś wyjątkowego motocykla uważając, że standardowa konstrukcja powoduje zbyt daleko idące ograniczenia. Byłem jednak bardzo ciekawy o ile poprawią się własności jezdne i użyteczność silnika w porównaniu z oryginałem. Krótko mówiąc chciałem się dowiedzieć czy warto się w takie „wydumy” w ogóle bawić.

Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem motocykl mój wskaźnik entuzjazmu delikatnie opadł. Był dla mnie za bardzo podobny do Triumpha Speed Triple i wyglądał jak zwykły, odbudowany po wywrotce street fighter. Jako, że mamy zimę pogoda też nie nastrajała optymistycznie. Tym bardziej, że po drodze na moją sekretną trasę testową czekał całkiem poważny odcinek autostrady. A owiewki, która mogłaby nas uchronić przed wiatrem ani rusz. Było tak mroźno, że na samą myśl o jeździe motocyklem męskie atrybuty mojego ciała kurczyły się do rozmiarów orzeszków.