Wrum, Wrum, Wrum! - nadjeżdża Święty Mikołaj

Niektórzy niestety na prezenty się nie doczekają. Z kolei niektórzy szczęściarze nie dostaną zasłużonych rózg. Wszystko przez to, że Mikołaj jest konserwatystą i jako środek transportu wybrał sobie sanie. Sanie ciągnięte przez renifery…

Redakcja Bikers.pl dotarła jednak do tajnych akt wykradzionych wprost z lapońskiego Ministerstwa Spraw Mikołajkowych. Z dokumentów wynika, że dobrotliwy, brodaty starzec szykuje rewolucję na skalę światową. Ale zacznijmy od Adama i Ewy…

Bardzo, bardzo dawno temu w dalekiej Laponii żył sobie chłopiec o imieniu Mikołaj. Był sierotą, a losy jego rodziców do dziś nie zostały poznane. Naukowcy co prawda przedstawiali już różne teorie, ale my skupmy się na faktach. Zaraz po narodzinach Mikołajek został odnaleziony w lesie przez siostry z zakonu Sióstr Dobrego Serca. Dziecię owinięte płócienno-filcową peleryną leżało na brzegu płytkiej groty pośród miękkich mchów, które z sobie tylko znanych powodów nie zamarzły. Wolne od śniegu, zielone połacie ziemi lśniło słupem gwieździstego światła aż do samego nieba. Wiązkę tego blasku zauważyły siostry zakonne i udały się do lasu. Tam odnalazły zawiniątko z małym człowieczkiem w środku. Postanowiły maleństwo przygarnąć dając mu imię Mikołaj (oryginalnie Joulupukkia zgodnie z nazwą leśnej polany, na której został odnaleziony). Chłopiec dorastał w miłosierdziu, zdobywał umiejętności, chłonął wiedzę…

Któregoś razu dwudziestokilkuletni Mikołaj postanowił odwiedzić miejsce, w którym został znaleziony. Z dawnego mchu i blasku nie zostało wiele. Całą polanę Joulupukkia pokrywał puszysty śnieg, ale młodzieniec poinstruowany przez siostry zakonne bez problemu odnalazł ową grotę. Miejsce, które utożsamiał z cudem swojego przetrwania okazało się zwykłą dziurą wykłutą w skalnej ścianie. Zawiedziony miał już wracać do zakonu, gdy nagle z wnętrza dobiegł go dziwny odgłos WRUM WRUM WRUM… Mikołaj przestraszył się i uciekł.